Van de middeleeuwse kerk, die in 1812 is gesloopt, zijn geen zichtbare resten bewaard gebleven. De kerk stond op het kerkhof aan de westzijde van de Kerkstraat, haar oude gedaante is uit topografisch materiaal bekend. Na de sloop van de middeleeuwse parochiekerk werd op het kerkhof een 'tijdelijke' kerk gebouwd.

De oudste schriftelijke vermelding van de kerk in Maasbommel komt uit de tweede helft van de dertiende eeuw. In 1609 ging de kerk over in handen van de kleine groep protestanten en verscheen de eerste predikant in Maasbommel. Toen de Franciscanen zich in 1645 aan de overzijde van de Maas in Megen vestigden, namen de katholieken hun toevlucht tot dit klooster. De middeleeuwse kerk werd teruggegeven in 1799, maar is echter in 1812 wegens bouwvalligheid gesloopt en er zijn geen zichtbare resten bewaard gebleven.

Nieuwe kerk

In 1868 begon men met de voorbereiding voor de bouw van een nieuwe kerk aan de Raadhuisdijk. Het gebouw werd ontworpen door de destijds in Dreumel woonachtige Cornelis van Dijk. Deze kerk, toegewijd aan Sint Lambertus, is een in 1869 gebouwde, neogotische basiliek met toren.

Bouwgeschiedenis

De kerk bestaat uit een driebeukig, basilicaal schip met de lengte as in noord-zuid-richting, zodanig dat het priesterkoor naar het noorden is gewend en de toren met de ingangsgevel naar het zuiden is gericht. Het schip bestaat uit vijf traveeën; de zijbeuken zijn aan weerszijden van de toren met een kleine travee verlengd, die respectievelijk dienst doet als doopkapel (oostzijde) en devotiekapel (westzijde). Het priesterkoor bestaat uit een smallere koortravee gevolgd door een 5/8 sluiting. Het gebouw is in baksteen opgetrokken met gebruikmaking van natuursteen voor de venstertraceringen, afzaten, dekplaten, cordonlijsten en de bekronende torenonderdelen.

Samensteller tekst: Toon Banken

Bronnen:

• genwiki.nl
• A.G. Schulte, Het Land van Maas en Waal, Monumenten van geschiedenis en kunst, Den Haag/Zeist, 1986