"Daar staan nog twee oudere huizen met oude mensen en naar de rozenkrans, ja allemaal naar de rozenkrans. Van die jongeren kwamen wij daar aan, maar die mensen waren klein behuisd en dat lijk stond dan daar nog ergens en dan hadden ze een lemen deel, allemaal even laag. Dus dat kon d'r allemaal niet in. De grotere jongens bleven staan en de mensen uit de buurt bleven bij de deur staan, het hele rozenhoedje lang. Uit de buurt ging er iemand voor in gebed, en dat weet ik nog goed, waren wij met zo'n stel opgeschoten grieten en we gingen op de zolder zitten, weet je wel. En toen zaten we daar en we hadden niet gezien dat daar twee geiten stonden. Nou je zou zeggen je liegt het maar eerlijk die begint te mekkeren, mensen, en die kleine kinderen. Want groot en klein moesten daar naar toe. Daar hebben we toch vaak veel gelachen op begrafenissen. En op de deel wordt het rozenhoedje gebeden."

Verhalenkoffer

Dit verhaal is onderdeel van de tentoonstelling 'Gelderse verhalen op reis'. De tentoonstelling is ontwikkeld naar een idee van Charlotte Reijngoudt-Giesbers, voorheen streektaalfunctionaris bij Gelders Erfgoed en is mogelijk gemaakt dankzij de bijdragen van de Provincie Gelderland, het Prins Bernhard Cultuurfonds en de medewerking van vele dialectsprekers in Gelderland.